62. "Urodzona o północy" - C.C. Hunter

Skala ocen :
1 - beznadziejna
2- słaba
3 - przeciętna
4 - dobra
5 - bardzo dobra
6 - rewelacyjna
*7 - wybitna

Opis: Życie nastoletniej Kylie Galen nie jest łatwe. Umiera jej ukochana babcia, rzuca ją chłopak, jej rodzice się rozstają, a w dodatku ciągle widuje dziwną postać, której nikt poza nią zdaje się nie zauważać… Pewnego wieczora Kylie Galen ląduje na nieodpowiedniej imprezie z nieodpowiednimi ludźmi, i to zmienia jej życie na zawsze. Za radą psychologa matka wysyła ją do Wodospadów Cienia – na obóz dla trudnej młodzieży. Już w drodze do obozu Kylie przekonuje się, że określenie „trudna” niezupełnie określa jej współobozowiczów.

Kylie nigdy nie czuła się całkiem normalna, ale nie wierzy też w to, że jej miejsce jest wśród tych, jej zdaniem, „dziwolągów”. Mieszkańcy Wodospadów Cienia twierdzą jednak, że przybyła tu nie bez powodu, ponieważ wiele wskazuje na to, że jest jedną z nich – między innymi to, że urodziła się o północy. Mimo to nikt nie wie, kim tak naprawdę jest…

Jakby życie nie było wystarczająco skomplikowane, na scenie pojawiają się Derek i Lucas. Są bardzo różni, ale obaj zajmują znaczące miejsce w sercu dziewczyny.

Chociaż Kylie niczego nie jest pewna, jedna rzecz staje się dla niej absolutnie jasna. To właśnie tu, w Wodospadach Cienia, jest jej miejsce.

 Kiedy czytałam opis tej książki, pomyślałam sobie, że to kolejna, oklepana powieść dla młodzieży. Ot, ten sam schemat, co wszędzie: zagubiona ona + tajemniczy, niebezpieczny on + seksowny, miły on = paranormalny trójkąt. Technicznie rzecz biorąc, nie pomyliłam się. Nic wybitnego, niewiele kreatywności... W sumie niczym specjalnym ani nowym autorka nie zaskakuje. Za to wydawnictwo zaskakuje jak diabli, ale o tym później.

 Pomimo dosyć schematycznej fabuły książkę czyta się naprawdę szybko. Ja sama pochłonęłam 2/3 powieści w kilka godzin. Przerwałam zagłębianie się w treść tylko dlatego, że z powodu późnej pory nie mogłam się już skupić. I tu właśnie leży pies pogrzebany: Urodzoną o północy pochłania się w momencie, ponieważ została napisana lekkim, przyjemnym stylem, ale nie jest to pozycja dla wymagających czytelników.

 Narracja trzecioosobowa została zastosowana po mistrzowsku: tak doskonale oddawała uczucia targające główną bohaterką, że czasami miałam wrażenie, iż to sama Kylie opowiada mi swoją historię. Żeby jednak nie było wątpliwości; autorka nie skupiała się jedynie na jej odczuciach. Otoczenie było opisywane różnie. Raz tak prosto, że od razu stawało przed oczami, a raz w jakiś taki dziwny sposób, że musiałam nieźle się nagłówkować, żeby dany opis zrozumieć. A i tak do teraz go nie pojmuję...

 Pani Hunter stworzyła nie tylko schematyczne postacie - jaką bez wątpienia jest Kylie - ale też kilka ciekawych, oryginalnych. Np. Perry - zbok, który potrafi zmienić się w jednorożca (i nie tylko). Lucas, który intryguje swoją osobowością, pewien wredny wampir, przez opiekunkę obozu często nazywany dupkiem... I to właśnie ci bohaterowie - oraz kilku innych - sprawiają, że chcę sięgnąć po kolejną część. Przede wszystkim jednak urzekła mnie historia Żołnierza, która wycisnęła z moich oczu kilka łez... Dlaczego? Przekonajcie się sami!

 A teraz coś, o czym wspomniałam na wstępie. Niespodzianka wydawnictwa! Jaka? Tym mogę się z Wami podzielić z czystym sumieniem... Otóż jeśli błędy ortograficzne w książkach Was denerwują, to polecam przy czytaniu Urodzonej... trzymać pod ręką ołówek albo czerwony długopis, ponieważ kilkanaście razy wystąpi tam "wykSZtusić". Nie, ja nie żartuję. Za trzecim razem zaczęłam skreślać ten błąd. Przy dziesiątym razie straciłam rachubę, ile dokładnie razy to słowo wystąpiło w książce. Na pewno kilkanaście. Jestem pełna podziwu dla korektora tej powieści. Taki wstyd...

Moja ocena: 4 (dobra)